-وقتی با کسی دست می داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی کشید.
هرگز در
حضور مردم تکیه نمی زد.
-چون سخن
ناصواب از کسی می شنید. نمی فرمودـ« چرا فلانی چنین گفت» بلکه می فرمود « بعضی
مردم را چه می شود که چنین می گویند؟»
-در جمع یارانش دایره وار می نشست و اگر غریبه ای بر آنان وارد می شد نمی توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است.
-هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.